Joan den larunbatean, martxoaren 21ean, Arraza-bereizkeria Ezabatzeko Nazioarteko Eguna ospatu zen.
Paperik ez dutenez, eskubide guztien gabeziaren eguneroko infernua bizi behar izaten dute, eta, gaur egun, horietako askorentzat are larriagoa da, koronabirusaren epidemiaren ondorioz, eta sare sozialetako eta komunikabideetako salaketa-kanpainan islatzen saiatuko dira. Egoera administratibo irregularrean dauden etorkinak egotea migrazio-prozesu modernoen egiturazko fenomenoa da. Hala ere, pertsona guztiek, beren administrazio-egoera edozein izanda ere, eskubideak dituzte pertsona izateagatik.
Irregulartasun administratiboa, bizileku-baimen baten titularra izan gabe herrialdean bizitzea, ez da delitua. Falta administratiboa da, eta kanporatzearekin edo isunarekin zeha daiteke. Baina inor ez da legez kanpokoa.
“Atzerritarra izatea, edozein herrialdetan, beti dago ondorioz beteta, gutxi gorabehera. Ez da herritarra zati batean”, eta horrek esan nahi du eskubideak desberdinak direla hainbat eremutan. Oro har, atzerritarra izateak ondorioak baditu, are gehiago administrazio-egoera irregularrean dagoen atzerritarra bada. Erroldatuta egon arren, eta egitate horrek zenbait eskubide eta aitorpen ematen badizkio ere, ezin du lan-kontraturik izan, nahiz eta, adibidez, etxeko langile gisa lan egin. Ezin da Gizarte Segurantzan alta emanda egon, nahiz eta askotan lan egin.
Integrazio-politikek kontuan hartu behar dute milaka pertsona daudela egoera administratibo irregularrean eta, beraz, lehen urrats gisa, erregularizazioa erraztu behar da.
