Iñaki Irasizabalek bere azken lana kaleratu berri du: Odolaren deia. Iñaki Irasizabalen nobeletan ohi den bezala, hilketak eta azpikeriak topatuko ditugu berri honetan. “Egilearen begirada eta kontaera bereziari esker, ilunabarrean etxeko teilatuan zigarroak erre eta garagardoa edatea bezain eguneroko eta natural izan bailitezke xantaia, ustelkeria, sexu-abusuak”.
Lan honetan hauxe kontatzen zaigu: Gaztetatik elkarren berri izan ez duten anaia bi berriro elkartzen dira, aitaren heriotza dela eta. Nerabe zakar eta bortitzak izan ziren biak behinola. Gazteenak ganorabako samarra izaten jarraitzen du, asteburuetako zerbitzari gisa bizimodua nola-hala ateraz; zaharrena guraso zintzo eta eraikuntzako negozio-gizon serio bihurturik dago orain. Enpresariak kamareroaren laguntza behar du ordea.
“Gizaki batzuen arteko harremanei buruzko nobela da, kasu honetan gizakiak anaiak dira. Zergatik? Denok gara familia eta aldi berean bakoitza modu diferentean gara anaiak, semeak, gurasoak edo aitona-amonak… Horrek enpatiaren aukera ugaritu egiten du eta aldi berean joko asko ematen du. Oso literarioa iruditzen zait” , dio egileak.
Iñaki Irasizabal Durangon jaio zen 1969an, eta Zornotzan bizi da gaur egun. Kazetaritza eta soziologia ikasketak hasi zituen, baina industrian lan egin izan du. Bere argitalpenak honakoak dira: Burua txoriz beterik (Augustin Zubikarai nobela laburren saria), Mendaroko txokolatea, Gu bezalako heroiak, Igelak benetan hiltzen dira, Orbe auziaren ingurukoak, Bizkartzainaren lehentasunak.
