gu ez gauden lekuetan jendea dago
eta beste leku batzuetan aurrera egiteko kemena dago
mendeek ernetako ordenaren itzala
eta jendetasuna zakarretara botatzeko gogoa
harrotu egiten dira irritsak gu ez gauden lekuetan
eta horregatik egongo dira
beharbada gu ez gauden lekuak
inon existituko ez balira bezala
inoizko urkatuen zamapean abailtzen diren zuhaitzak…
eta mirari bat da eman zenidan azken besarkada
gu ez gauden lekuetan metatzen dira
munduko arropa maiztua
hamaika zauriren ametsak mendekuak
eta ezinaren urrezko akuariumak
gu ez gauden lekuetan gu ez gaude
baina maiz bagauden itxura egiten dugu
eta urrundu egiten gara gabiltzan lekutik
inon ez egotea posible balitz bezala
—bi punturen arteko distantzia luzeena gezurra da—
eta idiotak bezala begiratzen dugu
inor islatzen ez duten ispiluetan
gu ez gauden lekuetan gu ez gaude
eta inon ez bageunde bezala bizi izaten gara batzuetan
ikusezin izateko ahalegin zoroan
gu ez gauden lekuetan amaitu egiten da lurra
jendea trumilka amiltzen da ortzira
norbaiten gogoan gure etxeko sukaldea ageri da
eta han beti bakarturik aurreikusten zaitut
bost hamar hogei urte barru
ez dakit zergatik dauden gu ez gauden lekuak
ez dakit zergatik ezin dugun egon leku guztietan…
eta galderen hosto artean gerizatzen naiz
hemen jarraitzearren:
hainbeste dira defendi ezinak zaizkigun lekuak
eta hala ere gu ez gauden lekuetan jendea dago
zein bere izateko erari nolabait eusten
—bi lekuren arteko distantzia handiena gezurra da—
eta gu ez gauden lekuetan jendea bizi da
Kapital Publikoa (J.L. Otamendi)
